Hoe kun je systemisch kijken naar de behoefte aan zoetigheid en suikers? Want dat is iets wat bij veel mensen steeds weer terugkomt.
Waar komt die drang naar zoetigheid vandaan? Vaak is het een patroon. Eentje die je van tijd tot tijd ook weer de nek in wil drukken door met jezelf af te spreken om meer te bewegen, minder naar suikerrijke snacks te grijpen en vooral gezond te eten. Maar hoe lang hou je dat vol? Onderzoek toont aan dat je niet volhoudt, omdat je brein het overneemt en met allerlei drogredenen je weer verleidt naar het eten van suikers: vandaag is een ‘cheat day’, ik pak het morgen weer op, het valt ook allemaal wel mee. Met dat soort gedachten zit je voordat je het weet weer in het patroon. Wil je meer weten over patronen? Luister dan zeker naar mijn podcast Patronenreflectie.
“Wat je uitsluit, zal altijd weer een weg naar binnen proberen te vinden.”
Weet je waar het vandaan komt? Heb je een idee vanuit welk systeem het is ontstaan? Misschien stond je vanaf jongs af aan niet op de goede plek in je familiesysteem, omdat je bijvoorbeeld een grote verantwoordelijkheid had voor je ouders of zusjes/broertjes. En daardoor heb jij waardevol ouderschap gemist. Je hebt te veel van jezelf gegeven, je bent leeg. Door de zorg voor anderen, ben jij uit balans geraakt. En dat heb je opgevuld met iets wat jouw (tijdelijk) bevrediging geeft. En de smaak van zoet hoort er gewoon bij dus ‘even’ een snoepje, koek, chocolade etc. is heel normaal.
Heb je het in de gaten wat er gebeurt? Wat kun je in deze situatie doen? Kijk waar het mogelijk is om je ouders lief te hebben in wat ze hebben gedaan. Dat betekent niet dat je alles hoeft te accepteren, maar op deze manier zet je jezelf weer op de juiste plek in het familiesysteem. Dit zorgt ervoor dat die aandrang om jezelf te vullen met zoetigheid minder wordt en jij meer in balans raakt.
Misschien zijn er andere situaties waarin je juist die drang naar zoetigheid niet kunt weerstaan? De behoefte aan suiker gaat soms vaak ver terug naar onze kindertijd. We zijn ermee opgegroeid. Als je iets goed had gedaan, verdrietig was of misschien wel boos dan kreeg je als beloning of troost vaak een traktatie. En ja, meestal iets zoetigs. Maar het kan ook zijn dat je je niet gezien voelde of eenzaam was waardoor je naar wat lekkers in de kast greep. En omdat dat zich steeds herhaalde, werd het een patroon.
Ben je bewust van dit patroon? Durf je het onder ogen te komen? Want als je dat weet, kun je het doorbreken. Met nieuwe inzichten, kun je er anders naar kijken. Dat betekent niet dat je het helemaal hoeft uit te bannen. Het mag er zijn, vecht er niet tegen, want zo ontstaan weer nieuwe, meer gezonde, patronen. Onze samenleving is erop ingericht en ook maatschappelijk geaccepteerd dat je zoetigheid neemt als beloning. Kijk maar in de supermarkt: het ligt om aantrekkelijke plekken, is vaak goed te betalen en ziet er aantrekkelijker uit dan een zak wortels. Des te moeilijker om te weerstaan. En we zeggen tegen onszelf: iedereen doet het, ik heb een rotdag gehad, morgen weer een nieuwe dag etc.
Als je uitzoomt en vanaf een afstand naar kijkt, is het veel meer een maatschappelijk vraagstuk. We leven in overvloed. Onze basisbehoeften zijn vervuld. We hebben het comfortabel en kunnen daardoor lastig omgaan met ongemakken en onvoorspelbaarheid. En daardoor merken we dat we minder goed tegen uitgestelde behoeften kunnen. Het is iets wat we samendoen. Een gezamenlijk patroon of systeem. Gelukkig is er tegenwoordig een beweging naar gezond(er) eten. Vanuit scholen, ouders en de politiek. Er wordt veel meer over gesproken en online gedeeld.
“Het is belangrijk om je te voeden en niet alleen te vullen.”
Summer & Sanne namen hierover ook een boeiende podcast op! Luister hier.