Wat als je voelt dat je ergens geen grip op hebt? Iets wat zo belangrijk en fundamenteel is, maar dat het door je handen glipt. Met dat gevoel sloot ik de Netflix-serie Adolescence af.
Ik ben enorm geraakt door de Netflix-serie Adolescence. Als moeder en als pedagoog. Als trainer Onderwaterpraat, als docent, als coach en ook als Deep Democracy-facilitator. Al die rollen komen samen als ik de serie bekijk.
En ja, ik had buikpijn. Buikpijn omdat ik zelf pubermoeder ben, maar ook buikpijn om te zien dat het ons als maatschappij niet lukt om veelvuldige verbindingen te realiseren. Juist in deze kwetsbare leeftijden…
Ja, de vraagstukken waar we voor staan, zijn van ons allemaal. Als maatschappij hebben we wat te doen: herstellen van verbindingen en het voeren van echte gesprekken. Desalniettemin wil ik je meenemen in de lessen van de Netflix-serie Adolescence:
➡️ Ja, die wil je zien!
En waarom? Omdat het de complexiteit van sociale structuren, groepsdruk en tijdsgeest ademt. Je wordt gelijk meegezogen in een bijna thrillerachtige real-life setting waarin tieners zich bevinden. Een andere realiteit, online, met andere regels en betekenissen. Je ziet letterlijk hoe taal verschillende betekenissen heeft en dat er een onlinewereld is waar we met elkaar nauwelijks weet van hebben. Je realiseert je ook dat je als ouder of individu maar één perspectief hebt, en niet het hele palet aan perspectieven. Dat maakt huidige vraagstukken ook extra ingewikkeld.
Des te meer het besef dat groepsdynamica en het kunnen omgaan met systemen echt een vak apart is. De verbindingen, relaties en ongeschreven regels zijn dusdanig complex dat ons lijf het weet, maar ons hoofd het niet kan bedenken…
Naar aanleiding van deze populaire serie zijn er meerdere overzichten gemaakt van emoticons met hun ‘nieuwe’ betekenis. Ik ben verschillende voorbeelden tegengekomen, onder andere op LinkedIn. Eén daarvan deel ik hier met je: bekijk het LinkedIn-bericht van ChatLicence hier.
➡️ Ja, kijk het en maak het bespreekbaar; leer er met elkaar van.
Zie het als een kans om het met elkaar bespreekbaar te maken en het gesprek te voeren. Bespreek vooral: wie herkent dit ook? Ik heb het gelijk aan de ontbijttafel besproken. Onze jongste wist me haarfijn te vertellen dat emoji’s speciale betekenissen hebben en dat het niet altijd de betekenis is die wij zien. Dus als er jongeren onder filmpjes comments geven, is dat regelmatig in een andere betekenis. Een betekenis waar een groot deel geen weet van heeft.
⬇️ En nee, wijs niet naar ouders onder het mom van “zorg dat je weet wat de kinderen boven op hun kamer doen” etc.
Ouders zien kinderen vanuit een gezinsperspectief. School en sociale rollen zijn andere omgangsvormen: mini-samenlevingen, en dan keer twee, want het is extra online. Jongeren nu hebben zich te verhouden tot zoveel structuren; daar hebben we haast geen weet van. In een enorm kwetsbare tijd, die ook veel kansen biedt.
In de reactie op de serie hoorde ik regelmatig dat ouders meer zicht moesten hebben op wat hun kinderen online deden. Hoe kunnen wij dat weten als dit in een andere taal gedaan wordt? Een taal die wordt gevormd als jongeren bij elkaar zijn. Een taal die niet thuis gevormd wordt, maar in een wereld waar jongeren samenkomen: school en online.
Dit vraagt wel om een actievere samenwerking tussen alle werelden en systemen. Toevallig ben ik groot fan van geweldloos verzet en verbindend gezag. Wat hier perfect bij past. Dat gaat over deze samenwerking en vooral heel erg beschikbaar zijn.
➡️ Bouw als ouders en school mini-samenlevingen en gebruik de kansen van verbindend gezag / nieuwe autoriteit.
Verhoog de aanwezigheid, verhoog het contact en verhoog het zichtbaar zijn.
➡️ Investeer in kansen tot contact, goede gesprekken en verdieping.
Kansen om juist eens met elkaar over de sociale structuren te hebben en de vraag te stellen: hoe is het om jou te zijn?
➡️ Wil je als school, opleidingsinstituut, sociaal- en jongerenwerk deze gesprekken faciliteren en op creatieve wijze aansluiting realiseren?
Sluit je aan bij de scholing Onderwaterpraat. Ik deel mijn enthousiasme, praktijkvoorbeelden en reflecties met passie met je. Aanmelden kan via het Reflectielab. Stuur ons een e-mail en wij sturen je alle gegevens toe.
En wil je vrijblijvend eens een goed gesprek in je school? Elke maand geef ik één Onderwaterpraat-sessie weg, omdat ik het onze samenleving vol van polarisatie en onrust gun om die verdieping bij elkaar te vinden. Stuur mij gerust een e-mail.
➡️ Leren? Meedoen? En ervaren?
Ik sta voor jou, je organisatie en team klaar. Ik kom graag met je in contact.
Ook schreef Summer van het Reflectielab er een LinkedIn bericht over die erg veel aandacht kreeg:
In het vuur zitten, zonder gebrand te worden. Een van de moeilijkste vaardigheden als je te maken hebt met onbegrepen gedrag, heftige emoties of conflicten.
Een strak staaltje geweldloos verzet en pogingen tot verbindend gezag zien we in de 3e aflevering van de populaire Netflix serie Adolescence. Ja, er valt nog het een en ander op aan te merken. Maar in deze scène zie je een jongen behoorlijk wisselen in gedrag, uit angst en vooral de wens om gezien en leuk gevonden te worden. Hij probeert een reactie te ontlokken en vragen te ontduiken. De psycholoog blijft ondanks uitbarsting terug komen, zitten en aanwezig zijn. Ondanks meerdere momenten zijn geweest waarin de psycholoog heel duidelijk had kunnen afkappen en afwijzen. Je zit er bijna op te wachten; de reacties of afwijzingen die weg gaan bij de boodschap of het verhaal. Maar ze geeft ze niet.
Ik vermoed dat deze scène nu al mooi trainingsmateriaal is. Vooral voor elementen van “nieuwe autoriteit”